علم ایریدولوژی چیست؟ (بهترین پاسخ)

در این مقاله قصد داریم در مورد علم ایریدولوژی توضیحاتی خدمت شما دهیم، در واقع مشاهده کردیم در وب سایت های زیاد فارسی مقالاتی در مورد علم ایریدولوژی نوشته شده که کاملا توضیحات اشتباه و دور از یک پاسخ صحیح میباشند و در واقع شما با خواندن همچین مقاله هایی اطلاعات نادرست از این علم در ذهنتان میماند، پس تصمیم گرفتم بهترین اطلاعات برای علم ایریدولوژی را در این مقاله به شما ارائه بدیم.

علم ایریدولوژی چیست؟

به طور خلاصه علم شگفت انگیزی است که در خصوص شناخت انواع بیماریها از طریق عنبیه چشم می باشد . این دانش به ما اجازه می دهد  تا آنچه در درون بدن ما  روی میدهد را در پنج دقیقه شناسایی کنیم! که باور آن برای خیلی از افراد بسیار غیر ممکن می باشد. ما در مجموعه علاج برای درمان ریزش مو از این علم استفاده کردیم که شما هم میتوانید به رایگان از چکاپ آنلاین جلوگیری از ریزش مو مجموعه استفاده کنید.

یا بهتر است بگوییم؛ ایریدولوژی، روشی برای تشخیص بیماری است که در آن، رنگ‌ها و سایر خصوصیات الیاف عنبیه برای اطلاع در مورد سلامتی بیمار، معاینه و بررسی می‌شوند، عنبیه حداقل ۲۵۳ طرح کاملا مختلف دارد. در حالی‌که نوک انگشت تنها ۴۰ طرح متفاوت دارد. به همین دلیل در برخی از کشورها از اسکن چشم در مسائل امنیتی، و فرودگاه‌ها استفاده می‌کنند.

با ایریدولوژی، از طریق بررسی دقیق عنبیه ( بخش رنگی داخل چشم ) می‌توان وضعیت سلامتی یا ضعف ارگان‌ها و اعضای مختلف بدن را مطالعه نمود. در گذشته، فیلسوفان و حکما پی برده بودند که حالات مختلف روحی و احساسات را می‌‍توان از نوع نگاه افراد پی برد. حال آن‌که خلقت خداوند به گونه‌ای انجام گرفته است که چشم‌ها علاوه بر آشکارسازی احساسات و عواطف، مانند اسکنری دقیق، وضعیت سلامت و بیماری اندام‌های درونی را نیز نشان می‌دهند.

ایریدولوژی یا عنبیه شناسی چیست؟ (پاسخ کامل)

بر اساس باور علوم کل‌ نگر تمام قسمتهای بدن، بر قسمت‌های دیگر تأثیر می‌گذارند. وجود کانال‌های انرژی یا مِریدین‌ها، این پدیده را امکان‌ پذیر می‌سازند و در این علم و علوم دیگر از قبیل بازتاب درمانی یا رفلکسولوژی، صفحات انعکاسی مانند آینه در بدن داریم که تمام بدن در روی این صفحات، منعکس می‌شود.

اعتقاد بر این است که هر یک از این مناطق، با قسمتی از بدن مرتبط هستند. شواهد علمی اندکی دال بر چنین ارتباطی بین ظاهر عنبیه و وضعیت سلامت بیمار، وجود دارند. ایریدولوژیست‌ ها ادعا نمی‌کنند که قادرند بیماریهای مشخص را تشخیص دهند، اما سیستم‌ ها و اندام‌ هایی از بدن را که سالم بوده و یا آنهایی را که بیش‌ فعال یا ملتهب هستند، را مشخص می‌کنند.

از آنجایی که عنبیه‌ شناسی روشی برای درمان نیست، متخصصان اغلب، شاخه‌های دیگر طب جایگزین، مانند طبیعت درمانی را مطالعه کرده و از ایریدولوژی به عنوان قدم اول تشخیص استفاده می‌کنند. عنبیه‌شناسی در اروپا (به خصوص انگلستان و آلمان) بطور گسترده‌ تری از آمریکا به‌کار برده می‌شود.

پژوهشگران معتقدند که پیشینۀ عنبیه‌شناسی به ۴۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد ولی این علم به صورت مدرن از قرن نوزدهم توسط آقای دکتر ایگناتز وُن پیزلی(که اهل مجارستان بود) نوآوری شد. جرقه این مسئله در ذهن پیزلی در سن پانزده سالگی و با دیدن چشم‌های جغدش هنگامی که پایش شکسته بود زده شد. تغییری که پس از شکستن پا، در عنبیه جغد بوجود آمده بود پس از ماه‌ها که پایش خوب شد درعنبیه حیوان، به حالت اوّل برگشت. در طول زمان، او یک نقشه از رابطه بدن و عنبیه ترسیم کرد که امروزه، به‌صورت کامل، توسعه یافته و در دسترس پزشکان ایریدولوژیست قرار دارد.

چارت فارسی ایریدولوژی

خصوصیات مورد استفاده عنبیه در علم  ایریدولوژی:

در مطالعه عنبیه، خصوصیات متعددی برای شناسایی مشکلات بدن وجود دارد. که شامل لایه‌ها، رنگ‌ها، حلقه‌ها و نقاط می‌شود، که در علم ایریدولوژی مورد استفاده قرار میگرند.

• مثلا در مورد رنگ‌ها، مطابق نقشه‌های عنبیه، رنگ‌های مناطق معین روی چشم، به منطقه مشخصی از بدن مربوط است. پس شما می‌توانید درباره نوع تغییرات رخ داده، تصمیم‌گیری نمائید.
• رنگ سفید، نشانگر کارکرد سخت یک قسمت از بدن برای نگهداری است؛
• رنگ زرد سفید، بیانگر قسمتی از بدن است که در یک نبرد شکست خورده؛
• رنگ قهوه ای قرمز، نشانگر زوال است؛
• و رنگ سیاه، نشانگر نسج در حال مرگ است.

آیا ایریدولوژی، علمی برای تشخیص بدون درد است؟

عنبیه‌شناسی یک کمک بسیار با ارزش در پزشکی از جنبه تشخیص و درمان دارد. با پی بردن به موقعیت بافت‌ ها قبل از پیشرفت بیماری و تخریب آن‌ها، می‌توان با دادن رژیم غذایی درست به بیمار، از ناراحتی‌های جسمانی بعدی جلوگیری کرد. در ایریدولوژی، نیازی به تشخیص با روش‌ های درد آور و پر‌ خرج نیست و فقط با مطالعۀ عنبیه، می‌توان به درون شخص آگاهی یافت.

همان‌ طور که گفته شد، عنبیه‌ شناسی یک علم کاملاً تشخیصی است و به هیچ وجه درمانی نمی‌باشد. بعد از این‌که توانستیم بیماری، اختلال و یا ضعف را در اندام یا عضو خاصی تشخیص دهیم، فرد را معاینه و در صورت لزوم، آزمایش‌های تکمیلی انجام شده و درمان، بر اساس بیماری فرد و با علم پزشکی، صورت می‌گیرد. عده‌ای از پزشکان عنبیه‌شناس، از سایر علوم مانند طب سنتی، گیاه‌درمانی و… نیز برای درمان بیماران و در کنار طب جدید، استفاده می‌کنند.

تاریخچه علم ایریدولوژی

تاریخچه ایریدولوژی طولانی است. در موزه‌ های مصری، تصاویری وجود دارد که روحانیان چشمان فرعون را وارسی می‌کنند. اولین تحلیل منتشر شده عنبیه را می‌ توان به طبیب یونانی فیلیپوس مینر نسبت داد، که در سال 1670 کتابی در شرح خصوصیات عنبیه به نام «کروماتیکا مدیکا» تحریر کرد، که در آن توضیح داده بود که در چشم اطلاعات ارزشمندی درباره بدن وجود دارد که یکی از اولین ایریدولوژیستهای قرون اخیر دکتر ایگناژ فون پژلی مجاری بود.

ماجرا از این قرار بود که در 1861، یک پسر جوان به نام ایگناتز پژلی، یک جغد با پای شکسته پیدا کرد (بعضی اخبار می‌گویند او خودش پای او را شکسته بود!). او متوجه یک نوار مشکی در چشم جغد شد. با پرستاری از جغد، پای او خوب شد، و او پرنده را در طبیعت رها کرد. در این موقع او متوجه شد که نوار مشکی با خطوط سفید نازک جایگزین نوار مشکی شده است.

سالها بعد هنگامی که همین پسر یک دکتر شد، کم کم متوجه شد که بیمارانش، اختلالاتی در عنبیه خود دارند. تفاوتهای موجود، به نوع و محل بیماری در بدن وابسته بود. در طول زمان او یک نقشه از رابطه بدن و عنبیه ترسیم کرد.

تقریبا در همان زمان، یک پسر 14 ساله سوئدی (نیلز لیلجکوئیت)، پس از تعطیلات به سختی مریض شد. بعد از آن که او درمان با گنه‌گنه و سایر داروهای قوی را آغاز کرد، متوجه تغییر در رنگ عنبیه خود شد. سالها بعد، تعدادی از دنده‌های او شکسته شد و مجددا متوجه تغییررنگ عنبیه خود شد. در 1983 او بیش از 258 نقشه در شرح تفسیر خود از رابطه بدن و عنبیه منتشر کرد.

نقشه‌های این دو مرد در ابتدا مشابه بودند. در سال 1950 دکتر برنارد جنسن، مجموعه نقشه‌های خود را در ایالات متحده چاپ کرد. اینها تعدادی از پراستفاده‌ترین نقشه‌های ایریدولوژی هستند. که اکنون در جهان و خصوصا در استرالیا، کانادا و تعدادی از کشورهای اروپائی و آسیائی عمومیت یافته‌اند.

اصول اولیه علم ایریدولوژی

عنبیه، آن چیزی است که ما به عنوان قسمت رنگی چشم می‌شناسیم که مرکز قابل انقباض یا مردمک را احاطه کرده. نور از میان مردمک عبور کرده و توسط عدسی به صورت یک تصویر بر روی شبکیه چشم متمرکز می‌شود. اعصاب عنبیه به قسمتی از مغز به نام هیپوتالاموس متصل هستند. باید توجه نمود که شواهدی مبنی بر این که هیچ یک از این عصبها به قسمتهای دیگر بدن متصل باشند، وجود ندارد. باور بر این است که چشم چپ با سمت چپ بدن و چشم راست با سمت راست بدن مرتبط است. عموما، اعضای بالاتر مغز و تیروئید در بالای عنبیه و اعضای پائینتر کلیه، در پائین قرار دارند.

منبع: ایریدولوژی فارسی